Τα Ίχνη της Ανθρώπινης Παρέμβασης

Μετά από την επίσκεψή μου στον χώρο αυτό, τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν ήταν ανάμικτα.
Από τη μια πλευρά ένιωσα θλίψη βλέποντας να σκορπίζεται με αυτόν τον τρόπο ένας ανεκτίμητος θησαυρός. Ένας χώρος που θα μπορούσε εύκολα και γρήγορα με λίγη καλή θέληση και λογική να μετατραπεί σε έναν υδάτινο καθαρό χώρο ηρεμίας, χαλάρωσης, συνάντησης… Παρέχοντας έτσι ακόμα και στους ίδιους τους κατοίκους την ευκαιρία να δουν την πόλη τους πιο ευχάριστα, πιο ζεστά…Δίνοντας στα παιδιά έναν χώρο παιχνιδιού δίπλα στη φύση, η οποία θα αντλεί από όλους μας τη δύναμη να συνυπάρχει με την καθημερινότητα του καθενός μας. Θα της δίνει τη δύναμη να βρίσκεται δίπλα στο θόρυβο, στην κίνηση χωρίς όμως να χάνει ούτε για μια στιγμή την ήρεμη ομορφιά της…
Από την άλλη ένιωσα αποστροφή, αναλογιζόμενη όλους αυτούς που ευθύνονται για τις εργασίες και τη βίαιη αυτή συμπεριφορά απέναντι σε έναν χώρο, σε ένα περιβάλλον που αναζητά μια νέα αντιμετώπιση πιο ανθρώπινη, πιο φιλική, πιο οικεία, πιο ζεστή… επιζητά μια συμφιλίωση του ανθρώπου με το περιβάλλον, με τη φύση!